همشهری - محمد سرابی: اصلیترین تصمیمگیریهای مربوط به مهاجران در اختیار دولت مرکزی هر کشور است اما شهرداریها را هم درگیر میکند. شهرداریها با بودجه محدود خود از یک طرف باید مشکل اسکان و بیکاری مهاجران غیرمجاز را مدیریت و از سوی دیگر تعادل سکونت و بازار کار شهر را حفظ کنند. نگاهی به نحوه مواجهه برخی از شهرداریهای جهان با مشکلات مربوط به مهاجران غیرمجاز داشتهایم.
آمریکا - مهاجرت از مرزهای جنوبی
شهر نیویورک به یک نقطه کانونی در بحران ملی مهاجرت آمریکا تبدیل شده است. مقامات شهری اعلام کرده اند که بیش از ۱۹۷ هزار پناهجو از بهار ۲۰۲۲ از سیستم پذیرش شهر عبور کرده اند که در برخی موارد از شهرهایی در امتداد مرز جنوبی ایالات متحده مستقیما به این شهر فرستاده شدهاند. نیویورک برای اسکان، تغذیه و پردازش موج پناهجویان تلاش کرده است و شهردار اریک آدامز چندین بار از مقامات فدرال برای حمایت مالی و تغییر سیاست ها کمک خواسته است. آدامز اخیراً پیشنهاد کرد که دولت مرزی یک «استراتژی رفع فشار» توزیع افراد پناهجو را در سراسر کشور اجرا کند. ایالت نیویورک با حدود ۳۳۰ هزار پرونده مهاجرتی معلق مواجه است.
یک ماه اقامت
شهر نیویورک پناهگاههایی برای مهاجران دارد که میتوانند ۳۰ روز در آن اقامت کنند اما بعد از این مدت باید از پناهگاه بیرون بروند و بعد دوباره تقاضا دهند. خانوادههای دارای فرزند کسانی که زیر ۲۳ سال باشند ۶۰ روز امکان اقامت دارند. نزدیک ۷۰ درصد خانوادههای پناهجو فرزند دارند و مدت زیادی در پناهگاه میمانند. مدتی قبل شهردار در پاسخ به یک خبرنگار که درباره کمبود نجات غریق در شهر سوال میکرد گفت که پناهجویان میتوانند به کار نجات غریق بپردازند. جواب آدامز به نظر دوپهلو میامد و باعث اعتراض کسانی شد که میگفتند مهاجران راه سختی برای رسیدن به آمریکا طی کردهاند که کمتر از شنا کردن و دست و پازدن نیست.
ایتالیا - روستایی که شهر نشد
شهر کوچک ریاس در ایتالیا با مشکل به هم خوردن ترکیب جمعیت روبهرو است. این شهر در سالهای گذشته تعداد زیادی از ساکنان خود را به دلیل کاهش جمعیت یا جابهجایی آن به مناطق شمالی کشور، از دست داد. بخشی از محلهها خالی از جمعیت شدند و نیروی کار کاهش پیدا کرد. بیشتر کسانی که در شهر باقی ماندند سالمندان بودند. سپس مهاجرانی که از سمت آفریقا به ایتالیا آمده بودند ابتدا در حاشیه شهر و بعد در محلههای مرکزی آن ساکن شدند. شهرداری طرح اسکان مهاجران را از سال ۲۰۰۴ با نام طرح دهکده جهانی شروع کرد و افرادی از کشورهای لیبی، نیجریه، اریتره و سوریه شروع به زندگی در شهر کردند.
جمعیت بدون کار
سکونت مهاجران به معنی اشتغال آنها نبود. بعضی از آنها شغلهای موقتی مانند جمعآوری زباله یا رنگ کردن دیوارهای شهر را پیدا کردند اما مهاجران دیگر هم به این شهر آمدند و جمعیت آنها از بومیها بیشتر شد. در سال ۲۰۱۸ طرح متوقف شد و دولت تلاش کرد مهاجران را جابهجا کند اما این کار امکان نداشت. حالا دو گروه جمعیتی بزرگ در شهر زندگی میکنند. مردم محلی که اغلب سالمند هستند و مهاجرها که شهروند رسمی به شمار نمیآیند. مخالفان حضور مهاجران درباره افزایش جرم نگران هستند و موافقان مهاجرت اتباع خارجی هم عقیده دارند که شهر ریاس نمیتوانند فقط با اتکا به مردم محلی، شادابی و جنب و جوش اجتماعی را حفظ کند.
انگلیس - پایتخت شلوغ
جمعیت بخش اصلی شهر لندن در یک دهه اخیر فقط یک بار کاهش پیدا کرد که آنهم به دلیل شیوع کرونا بود. پس از پایان بحران کرونا، جمعیت دوباره زیاد شد و از میزان قبلی هم پیشیگرفت. حدود ۷۵ هزار نفر در فاصله بین ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ لندن را ترک کرده بودند اما حالا جمعیت بخش اصلی شهر از ۱۰ میلیون نفر هم بیشتر شده و دولت به وعدههایی که درباره کنترل جمعیت شهر داده عمل نکرده است. هزینه زندگی در لندن زیاد است و امکاناتی که شهرداری برای نیازمندان فراهم کرده است مانند مسکن ارزانقیمت، محدودیت دارد با این حال جمعیت مهاجران از سمت اروپا در نهایت به شهرها میروند.
مخالفان شهردار
بعضی آمارها نشان میدهد که در سال گذشته میلادی، نزدیک ۳۰ هزار نفر با قایق از کانال مانش بین فرانسه و انگلیس عبور کردهاند. گروهی از رقبای سیاسی صادقخان شهردار لندن به او انتقاد میکردند که باعث افزایش جمعیت پایتخت شده است. هوارد کاکس رقیب انتخاباتی صادقخان گفته بود که این جمعیت باعث افزایش جرم شده است در حالی که شهر باید مهاجران ثروتمند بینالمللی را جذب کند. صادقخان در پاسخ اظهار کرده بود که شهرداری اختیاری درزمینه سیاستهای مهاجرتی ندارد و این کار در حوزه برنامههای وزارت کشور است. او تاکید کرده بود که شهرداری برای شهری ایمن، سرسبز و عادلانه تلاش میکند. صادقخان در انتخابات بهار امسال برای چندمین بار به عنوان شهردار برگزیده شد.
بیشتربخوانید: اتباع این ۳ کشور بیشترین درخواست پناهندگی در اروپا را داشتهاند + جزئیات
نظر شما